Şeriat, İslam hukuku ve ahlakının temelini oluşturan ilahi kurallar bütünüdür. Arapça kökenli bir terim olan “şeriat“, “yol” veya “path” anlamına gelir. İslam’da, şeriat, Allah’ın insana gönderdiği ilahi yönergeler olarak kabul edilir ve bu yönergeler, bir Müslüman’ın hayatının her yönünü kapsar. Şeriat, hem ibadetler (namaz, oruç, zekat gibi) hem de günlük yaşamla ilgili konuları (miras, evlilik, ticaret kuralları vb.) ele alır.
Şeriatın temel kaynakları şunlardır:
Kur’an: İslam’ın kutsal kitabıdır ve şeriatın en temel kaynağı olarak kabul edilir.
Hadis: Peygamber Muhammed’in sözleri, eylemleri ve onaylamalarını içeren yazılı kaynaklardır.
İcma (Uzlaşma): İslam alimlerinin bir konuda ortak görüş birliğine varmasıdır.
Kıyas (Analoji): Bir konuda açık bir hüküm olmadığında, benzer bir duruma dayanarak yapılan hüküm çıkarımıdır.
Farklı İslam ülkelerinde ve topluluklarda, şeriatın yorumu ve uygulanma şekli değişkenlik gösterebilir. İslam’ın ana mezhepleri (Hanefi, Şafii, Maliki, Hanbeli ve Caferi) arasında da bazı hukuki meselelerde farklı yaklaşımlar ve yorumlar bulunmaktadır.
Ancak, şeriatın sadece hukuki bir sistemden ibaret olmadığına dikkat edilmelidir. Aynı zamanda bir ahlaki ve etik değerler sistemini de ifade eder. Günümüzde bazı İslam ülkeleri şeriatı tam anlamıyla hukuk sistemi olarak kullanırken, bazıları ise sadece bazı alanlarda veya sınırlı bir şekilde kullanmaktadır.